محمد محمدی؛ علی پورقصاب امیری؛ حسن سلیمانی
دوره 5، شماره 4 ، اسفند 1398، ، صفحه 103-126
چکیده
مبارزه با جرایم سازمانیافتۀ فراملی، با اقدامات پیشگیرانه و سرکوبگر، از مجرای همکاری دولتها میسر است. کنوانسیون پالرمو دولتها را در زمینۀ استفاده از تدابیر پیشگیرانه تشویق به همکاری نموده و مادۀ ...
بیشتر
مبارزه با جرایم سازمانیافتۀ فراملی، با اقدامات پیشگیرانه و سرکوبگر، از مجرای همکاری دولتها میسر است. کنوانسیون پالرمو دولتها را در زمینۀ استفاده از تدابیر پیشگیرانه تشویق به همکاری نموده و مادۀ 31 کنوانسیون، به پیشگیری از جرم میپردازد. اقدامات سرکوبگر در مرحلۀ پس از وقوع جرایم و در پاسخ و واکنش به آنها صورت میگیرد. هیچ کشوری به تنهایی نمیتواند در مبارزه با این معضل جهانی موفق شود؛ چراکه دامنۀ جرایم به آن سوی مرزها کشیده شده است. در مبارزه با جنایات سازمانیافتۀ فراملی، کاربست راهکارها و پروتکلهای الحاقی کنوانسیون پالرمو توسط دولتها میتواند بسیار کارآمد باشد. این پژوهش با رویکرد کیفی و به شیوۀ تحلیلی- توصیفی، در پی پاسخ به این پرسش است که آیا مبارزه با جنایات سازمانیافتۀ فراملی با اقدامات پیشگیرانه و سرکوبگرانۀ کنوانسیون پالرمو محقق خواهد شد؟ یافتهها نشان داد، کنوانسیون پالرمو نسبت به دیگر اسناد بینالمللی موفقتر بوده و میتواند مبنای مؤثری در مبارزه با جرایم سازمانیافتۀ بینالمللی باشد.