نوع مقاله : پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار گروه فقه و حقوق اسلامی دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
2 کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه قم، قم، ایران
3 دانشجو دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه امام صادق علیه السلام_ پردیس خواهران، تهران، ایران
چکیده
تاریخ جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، شاهد قطع‌نامه‌های متعددی از سوی شورای امنیت است که به دلیل نادیده گرفتن حقوق ملت ایران موافقت مسئولان نظام جمهوری اسلامی را کسب نکرد اما به جهت شرایط زمانی و مفاد متفاوت قطعنامه 598، این قطعنامه پذیرفته شد. دست‌یابی به علل پذیرش قطعنامه از سوی امام(ره) و فهم راهبردهای سیاسی ایشان در آن زمان مبتنی بر شناخت الگوی سیاست خارجی مورد نظر ایشان است؛ ازاین‌رو تبیین اصول و مبانی سیاست خارجی حضرت امام (ره) از منظر فقه سیاسی اجتناب ناپذیر می‌نماید. پژوهش حاضر که به روش اسنادی-کتابخانه‌ای نگاشته شده و از نوع توصیفی-تحلیلی به روش کیفی است، به بررسی اصول و قواعد ثابتی که مبنای سیاست خارجی امام (ره) در پذیرش قطعنامه بوده، پرداخته است؛ در این راستا می‌توان به مواردی چون تکلیف گرایی و عمل به مقدورات، مصلحت اسلام و مسلمانان، گسترش نفوذ اسلام، نفی دخالت بیگانگان، تقدم اهم بر مهم، مشورت و رجوع به خبره و لزوم عمل به تعهد و پایبندی به قراردادهای بین‌المللی اشاره کرد.
کلیدواژه‌ها
)